Kennismaking met Lavender Hill en Ubuntu Ministries

Stonden mijn eerste dagen nog in teken van toeristische activiteiten; in de navolgende dagen heb ik kennisgemaakt met het echte Zuid-Afrikaanse leven en mijn toekomstige werk hier. Vrijdagavond laat arriveerde een club van vier Nederlanders vanuit de Immanuelkerk in Groningen, die met de kerk van Lavender Hill een sterke band hebben opgebouwd en de tijd nu rijp vonden worden voor een bezoek...

In hun introductie liep ik met ze mee en maakte hierdoor kennis met vele aspecten van het huidige Zuidafrikaanse leven... Een wereld, waarin de vrouw een belangrijke rol speelt: zij is degene die zorgt voor brood op de plank en zij is ook degene die meewerkt aan de vernieuwingen in de samenleving na apartheid. Bij welke organisatie ik de afgelopen dagen ook maar binnenliep, steeds werd weer de ondergesneeuwde positie van de man duidelijk: in de kerk, wijkvernieuwing, in de groepen die het stigma rondom AIDS proberen door te breken. Steeds meer wordt duidelijk dat echte veranderingen moeten komen van de vrouw en van de jongere generatie, als ze tenminste de juiste educatie krijgen en niet worden geronseld (zelfs op de scholen) door de gangsters (tsotsi's.)

Zelf zit ik nog maar een week in Kaapstad, maar toch heb ik al veel schokkende verhalen gehoord: de AIDS-problematiek (baby's die met HIV worden geboren, mensen die aan de kant worden gezet), mensen die in koele bloede worden vermoord (door een vriend notabene?!???) en daarnaast nog alle criminaliteit. Zelf ondervond ik hier iets van, omdat we de afgelopen dagen van 't telefoonwerk waren afgesneden doordat ze de draden hadden doorgesneden voor het koper.

Ondanks al deze verhalen voel ik me hier veilig. Het is gewoon opletten en eigenlijk toch 's avonds vermijden de straat op te gaan, zeker niet alleen. Dit is natuurlijk niet gebruikelijk, maar toch voelt t op zich niet vreemd. Misschien komt het ook wel door de positiviteit die mensen uitstralen, die proberen de netelige situatie te doorbreken. Zo was de wijk waar ik nu woon vijftien jaar geleden nog de plek waar gangs hun strijd openlijk met elkaar op straat uitvechten en mensen de straat op durfden. Vooral dankzij het werk van de kerken (nu maar liefst 21 in totaal in deze wijk) en hebben een nieuwe situatie gecreeerd... Die uiteindelijk naar iets beters zou moeten leiden.

Een bespiegeling na een paar dagen Kaapstad, een stad die van alles in je los kan maken. En die voor mij de komende maanden - na een maand reizen door het Zuidafrikaanse land - een grote uitdaging zal zijn....


Zeer binnenkort eerste foto's en detailleerder verslag!

Eerste dagen in Capetown

Mholo, dag lieve allemaal,

Eindelijk dan het eerste bericht uit het zuiden, vanuit het prachtige Kaapstad. Als ik naar buiten stap heb ik een prachtig uitzicht op Muizenberg en alle andere bergen die deze stad omringen... Onwerkelijk gewoon om hier te zijn. Ik kan het allemaal nog niet goed beseffen, maar goed de overgang is ook wel bijzonder snel verlopen... En hier in Kaapstad stap ik van het ene avontuur in het andere... Alles is werkelijk een uitdaging en vooral bijzondere ervaringen...

Dit begon meteen al na mijn aankomst: na een prettige vlucht met mijn reisgenootje Laura ging ik met Connie meteen door naar ziekenhuis Groote Schuur. Na even gewend te zijn aan de Zuidafrikaanse file was mijn eerste beeld van Kaapstad het ziekenhuis, waar ooit Barnard de eerste hartoperatie voltooide. Connie zit voorlopig nog vast aan verschillende chemokuren en op mijn aankomstdag ging ze heen om bloed te prikken. In de hoop, de volgende dag bij de chemokuur eerder aan de beurt te zijn.. Want dat valt hier wel meteen op: geduld is een schone zaak, maar gelukkig staat er veel vriendelijkheid tegenover. En het was voor mij ook een belevenis de werkwijze in het ziekenhuis te volgen. Zeker ook de volgende dag, toen Connie voor haar tweede chemokuur ging. Zo is bijvoorbeeld een aparte gewaarwording, dat patienten letterlijk in de wachtkamer gewogen worden. Vervolgens gaan ze dan van afspraak naar afspraak: even langs de dokter, de apotheek en in Connie's geval: een tijdje in een speciale zetel de chemokuur tot je nemen.. Al met al zat ik van 7 uur 's ochtends tot 1 uur 's middags in het ziekenhuis.

Townships en Tafelberg
De eerste dagen Capetown waren voor mij zeer toeristisch getint. Op de eerste echte dag maakte ik met Laura een township-tour. Hoewel je een commercieel gebeuren verwacht moet ik zeggen dat mijn woorden werden geloochenstraft. De reisleider kwam zelf uit de township Panga en wist met veel bevlogenheid elke vraag te weerleggen. De tour voer ons langs verschillende plekken in deze township: zo proefde we van echte township-bier, gingen we langs de alternatieve dokter, zagen we het verschil tussen de oude behuizing en de nu langzamerhand ingezette renovatie, met alle consequenties van dien. Families die op straat komen te staan, omdat er geen plek meer voor ze is of ze kunnen de nieuwe behuizing niet betalen....

Opmerkelijk was ook wat drie woordjes Xhosa met een mens kan doen. Met deze woorden - overgehouden aan het eerder vermelde ontmoeting die ik had met Zuid-Afrika - legde ik al snel contact en was er een bepaalde band gemaakt. Een opluchting voor mezelf, omdat ik me juist niet voor wil doen als de toerist die wat plaatjes komt schieten van de township. (hoewel je dat toch wel een beetje doet ;-) Maar op zo'n dag wordt je wel duidelijk wat apartheid met mensen heeft gedaan en hoe te werk werd gegaan: de zwart gekleurde mensen zover mogelijk naar buiten, de kleurling als barriere er tussen en de blanken in de stad zelf.

Een evenement van een heel ander kaliber was de beklimming van de Tafelberg. (1086 meter) Een energieslopende bezigheid, maar fantastisch om te doen. En achteraf kan ik alleen maar zeggen: de weg naar de top toe is mooier dan de top... Met veel puffen en rusten bereikten Laura en ik na 3 uur klimmen de top, waar vele met de kabelbaan gegaande toeristen ons met hun camera's stonden op te wachten... Nee, dan waren toch de kostbaarste momenten de rustpauzes op de berg, waarbij je over de hele stad uitkijkt en ondertussen geniet van de heerlijke rust en de prachtige natuur. Adembenemend!

Zo verliep de eerste week in sneltreinvaart en was het prachtig om samen met Laura de eerste ontdekkingen in dit land te doen. Helaas verlaat Laura Kaapstad morgen om aan de slag te gaan in PE, maar volgende week komt mijn reisgenootje Marjolein (ik zie er naar uit je te zien ;-) en begint de grote reis.. Ondertussen geniet ik van de braai (Zuidafrikaanse barbeque), etentjes, contacten met mensen. De komende week zal ik meer kennis gaan maken met de organistatie waar ik voor gaan werken... Ik zal jullie zo goed mogelijk op de hoogte proberen te houden en uiteraard: de foto's zijn onderweg....

'Liefs van jullie Zuidafrikaanse vriend Gerard

Hernieuwde ontmoeting

Precies tien jaar geleden ontmoeten we elkaar voor 't eerst. Samen met anderen werkte ik aan een uitwisselingsproject met het Zuid-Afrikaans koor "Living Sound", met als achterliggende gedachte: elkaar te ontmoeten en inzicht te krijgen in elkaars cultuur. En zo belandde Mkhumbuzi Ngeva tien jaar geleden bij ons thuis en beleefden we gezamenlijk een enerverende tijd... Gezamenlijke optredens met onze koren, bezoeken aan verschillende steden en radiostations, maar bovenal veel persoonlijke ontmoetingen... Waarbij de verschillen duidelijk te zien waren, maar gelukkig ook vooral veel overeenkomsten.

Nu, tien jaar later, zal ik Mkhumbuzi Ngeva (my brother) in Zuid-Afrika opnieuw gaan ontmoeten. Op goed geluk stuurde ik in december een brief naar zijn oude postadres... En deze week mailde hij me terug... Echt een superspeciaal moment! Ik ben benieuwd wat er van hem geworden is...