De laatste tijd zijn er weinig verhalen hier bijgekomen, maar dat betekent alleen maar dat ik hier veel beleef en dat het tijd kost om ze in woorden weer te geven... Maar dat gaat zeker de komende tijd gebeuren en mocht het niet op het weblog zijn, dan zeker in een boekje over mijn belevenissen in dit "land van de uitdagingen."
Beter als Stef Bos in het lied "Jy vir my" kan ik het niet verwoorden:
"Ik kwam als vreemdeling hier lang geleden aan,
Jij hebt met mij gepraat, ek heb jou leer verstaan
Ek ken jouw schaduwkant, ek weet hoe jy kan wees
Zo innemend en zo gesloten soms, zo koud als westkus see.
Maar jy hebt mij altijd weer ontvang, met open arms op my gewacht
Jy was mijn uitweg uit die donker, jy was my daglicht na di nach…
Dus jy is voor my niet jouw verleden,
Jouw sentiment, jouw ossewa
Jy is vir my alleen die toekoms
Jy vir my, Suid Afrika
Jy vir my, Suid Afrika."
Dit gedeelte uit het lied heb ik afgelopen zondag gebruikt om hier afscheid te nemen van de gemeenschap van Lavender Hill. Want ik ga nog een reisje maken van een week: ik ga naar de Oostkaap om daar oude bekenden te ontmoeten en projecten te bekijken, die we jaren geleden vanuit de kerk in Hoogkerk hebben proberen te realiseren. Of te wel, ik ga me onderdompelen in het werkelijke Afrika...
Bij terugkomst zal het niet meer lang duren voor ik terugkeer naar Nederland. Woensdag 22 augustus zal rond elf uur op Schiphol te vinden zijn. Dus wie een "echt" drukkie wil ....
Lieve groet en (virtuele) drukkies,
Gerard
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Lieve Gerard,
Inderdaad je verblijf in het "land van de uitdagingen" gaat de laatste weken in. Bijna 6 maanden zijn er inmiddels verstreken, en volgens mij komt er een "andere" Gerard terug in Nederland. Je wilt je deze weken nog even laten "onderdompelen" in het werkelijke Afrika. Heb je dit nog niet ervaren het afgelopen half jaar? Volgens mij wel als trouwe lezer en schrijver op je weblog. Om bij het woord onderdompelen te blijven, dit woord heeft voor mij een geheel andere context. Dus toen ik het zo las, was de gedachte "wat nu weer voor uitdaging". Want uitdaging en avontuur schroom je niet. Dit blijkt wel uit je onderneming nog "even" een bezoekje te brengen naar de Oostkaap. Ik hoop dat deze uitdaging je zal brengen wat je er zo al van verwacht. En dat je achteraf kan zeggen, blij dat ik dit toch nog heb ondernomen. Want het is niet niks na zoveel jaren deze oude bekenden weer te ontmoeten. Ouder en wijzer geworden, zeggen we hier in Nederland dan. Als het allemaal lukt is het natuurlijk heel mooi dat je nu met eigen ogen kan aanschouwen de uiteindelijke resultaten van de projecten. Jou kennende, zal er menig foto'je worden gemaakt. Ik wens je veel plezier en "sterkte" daar in de Oostkaap, want dit heb je toch ook best wel nodig. Als moeder zal ik blij zijn als je weer heelhuids op Nederlandse bodem staat. Het is allemaal heel mooi een zoon in Zuid-Afrika, maar het brengt ook de nodige "kopzorgen" met zich mee. Dit mag toch ook wel eens gezegd worden op je weblog. Het is voor de achterblijvers ook een hele spannende periode.
Daarom zal ik je verwelkomen met vele drukkies en zal een knuffel voor je mee brengen.
Dan nog een oproep aan de lezers van deze weblog. Wil je ook in het dikke boek van Gerard worden opgenomen, reageer snel, nu kan het nog. Voor je het weet is hij weer terug in Nederland, en mag hij weer genieten van de Nederlandse mentaliteit.
Drukkies en warme groet mams.
Met weer de spreuk, denk en zorg goed voor jezelf.
Hoi Gerard,
Net het practige gedicht gelezen wat je hebt gebruikt bij je afscheid. Geen idee of je dit nog leest in Afrika, onze ervaring is dat er weinig tot zeer weing internet mogelijkheden zijn in het binnenland. Wel hadden wij het geluk bij ons tweede bezoek afgelopen maand maart dat er in Freetown de hoodstad van Sierra Leone een internet cafe geopend was, welke €0.30 per uur kost. Wij hadden echt moeite om te zeggen dan krijg je je onkosten er nooit uit. Niet gedaan want voor de bewoners zelf is het een heel bedrag, als je ziet dat cigaretten een klein puntje kaas per stuk worden verkocht en flessen water als er twee van die blanken komen binnen een week zijn uitverkocht.Wij zijn op het moment druk doende een charity walk met de engelse rotery (hebben we bij ons eerste bezoek ontmoet) te organiseren. Zij zijn van plan om via Londen Sierra Leonse ambassade naar de girls dat zijn dus Susanne en ik in Leeuwarden te lopen. Maar deze vrouwen zijn zo eigenwijs en zijn van plan om 7dagen in Nederland met ze mee te lopen. De hele 220 km. halen we niet maar we gaan zeker voor minstens 20 km. per dag. Dus we zijn in training. De rotery gaat een school en sanitaire voorzieningen bij elkaar lopen. Dit was even antwoord op je vraag hoe het met ons project gaat, je snapt er is nog heel wat te vertellen vooral over het samenwerken met onze afrikaanse medewerkers.
Fantastisch zoals je gebruik maakt van de mogelijkheden nu je in Zuid Afrika bent. Ik merk dat ik ook heel nieuwsgierig ben of er dan nog iets over is van wat daar is gebracht en dan heb ik het niet over de materiele zaken maar meer over het feit wat hebben ze gebruikt van de nieuwe aanreikingen door het contact. Ik merk bij mezelf dat ik een diep respect heb hoe de mensen weten te overleven met zo weinig voorzieningen tegelijkertijd weet ik met hoe weinig ikzelf toe kan in onze vacantie met de tent en hoe heerlijk ik dat leven vind. Zij lijken geen enkele moeite te hebben bij leven bij de dag, velen om mij heen waaronder ikzelf willen graag leren in het hier en nu te leven daar kun je dat gewoon. Of is het toch moeten door de omstandigheden en we weten dan is het niet echt wat we willen. Ik ben nieuwsgierig hoe jij dat de afgelopen tijd hebt ervaren. Ik hoor of lees het graag van je. Als je ergens een reisverslag geeft ik laat me graag uitnodigen. Ik heb je radio uitzending niet gehoord het was voor mij iets te vroeg in de morgen.
Hartelijke groeten en heb het goed Joop en Betsy
Een reactie posten