De verslaggever - die zich nu definitief in Kaapstad gesettled heeft - meldt zich weer!!! Tussen Goede Vrijdag (wat hier in Zuid-Afrika nog veel essentieler is dan Pasen zelf) en Pasen in zit ik hier in het centrum van Kaapstad te genieten van het nog steeds prachtige weer, hoewel 't toch echt herfst hier is... Deze week heb ik eerst afscheid genomen van Marjolein na nog enkele prachtige dagen en ben ik daarna enigszins begonnen met werken: wat betekende dat ik naar staal (voor het onderhoud van de kerk) begon te informeren - een pittige klus in het Engels - en een eerste inventarisatie heb gemaakt voor het opzetten van de website. De komende tijd zal vooral dit laatste mijn aandacht hebben en zal ik proberen de site actueel te houden met verhalen uit de gemeenschap hier.
Maar voorlopig is het nog een beetje zoeken naar de ideale structuur om met dit werk aan de slag te gaan. De Zuid-Afrikaanse mentaliteit is toch totaal anders dan de Nederlanders en het maken van afspraken (wat hebben we in Nederland toch een praatcultuur) is er hier niet echt bij. Dus ga je maar gewoon je eigen gang en probeer je alle opties open te houden: het kan werkelijk alle kanten opgaan... Dit verschil in cultuur valt me in alles op en vooral in het huis waarin ik woon merk ik dat ik soms nog te veel zaken wil afspreken. Terwijl mijn huisgenoten het gewoon op het moment laten aankomen en mijn vragen naar mogelijk afspraken beantwoorden: "whatever", "whenever" and "what you want." In het huis begin ik nu langzamerhand mijn weg wel te vinden, maar dat zelfde moet ik nu nog gaan vinden in mijn werk!
Nou ja, eerst komt het paasfeest. Gisterochtend heb ik de viering van Goede Vrijdag beleefd in de kerk (na donderdagavond nog een tot in de late uurtjes doorgaande braai (Zuid-Afrikaanse bbq te hebben meegemaakt als afscheid voor Ela, mijn Duitse huisgenote die ons komende dinsdag gaat verlaten), waarbij de nadruk toch vooral ligt op het feit dat Jezus voor onze zonden is gestorven en dus op een feestelijke manier wordt benaderd - terwijl in het westen toch veel meer de nadruk ligt op het lijden. Goede Vrijdag is hier een vrije dag en de kerk zat ook behoorlijk vol. Morgen zal dit waarschijnlijk anders zijn, hoewel ook dit een speciaal karakter heeft: de dienst zal 's morgens om 6 uur al beginnen om zo het donker van het lijden te ervaren en daarna het licht van Pasen.
Het verschil van de beleving met Pasen hier zit hem vooral ook in het feit dat 't met Pasen hier herfst is (hoewel ik dat niet echt zou zeggen) en in Nederland in de lente valt (toch een periode van een nieuw begin) Paaseitjes en Paashazen zijn hier ook volop te vinden, hoewel dat toch iets van de laatste jaren is en chocola voor veel mensen hier vanwege de prijs niet is weggelegd....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten